Cukrzyca

Z racji na niski indeks glikemiczny (IG), jedzenie orzechów może wspomagać obniżanie ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2.

IG to wskaźnik prędkości, z jaką glukoza (cukier) staje się absorbowalna z pożywienia. Produkty z niskim IG zapewniają powolny wzrost, a następnie spadek, poziomu glukozy we krwi, podczas gdy produkty z wysokim IG powodują szybki wzrost i spadek poziomu glukozy we krwi. Duże wahania w poziomie glukozy we krwi mogą spowodować, że ludzie będą jeść więcej niż potrzebują i, co za tym idzie, tyć. Nadwaga natomiast jest jednym z czynników sprzyjających wystąpieniu cukrzycy typu 2. Orzechy są wspaniałym składnikiem diety z niskim IG, która odznacza się wysokim spożyciem warzyw, owoców, roślin strączkowych, produktów z pełnego zboża oraz produktów z niewielkim dodatkiem cukru.

Rosnąca zachorowalność na cukrzycę

Coraz więcej osób na świecie cierpi z powodu cukrzycy. Obecnie najczęstszą przypadłością jest cukrzyca typu 2, co wynika głównie z otyłości, powodowanej nawykami życiowymi i żywieniowymi. U osób chorych na cukrzycę ryzyko zachorowań na niektóre choroby, jak np. choroby serca czy problemy ze wzrokiem, jest wyższe.

Czym jest cukrzyca?

Cukrzyca to choroba metaboliczna, którą cechuje wysoki poziom cukru (glukozy) we krwi, będący wynikiem niedoboru insuliny w surowicy. U zdrowych osób poziom glukozy we krwi jest ściśle kontrolowany przez insulinę – hormon wytwarzany przez trzustkę, który obniża poziom glukozy we krwi. Kiedy poziom glukozy wzrasta (np. po jedzeniu), trzustka uwalnia insulinę, która normalizuje jej poziom. W przypadku cukrzycy trzustka albo nie produkuje wystarczającej ilości insuliny (cukrzyca typu 1), albo organizm nie potrafi w odpowiedni sposób zareagować na wytwarzaną insulinę (cukrzyca typu 2).

Do tej pory nie udało się wynaleźć skutecznego leku na cukrzycę co oznacza, że chorzy codziennie muszą łagodzić jej objawy. Obniżenie wagi przynosi dobre skutki, przynajmniej w przypadku cukrzycy 2 typu. Niekontrolowanie stanu choroby może prowadzić do poważnych powikłań, szczególnie w obszarze serca, naczyń krwionośnych, wzroku i nerek.